Türkiye’de çok partili hayatın başlamasının üzerinden 68 yıl geçti. Geçen gün bir arkadaşımla konuşuyorduk ve 30 Mart yerel seçimleri öncesi Başbakan neden bu kadar çok sinirli, bu sinirli oluşu kendisine artı puan getirmiyor tam tersi bir durum yaratıyor diyince arkadaşım “Bilerek yapıyor, saflar belli olsun diye. Bu süreçte vatanını sevenle, ihanet edenler belli olacak” dedi. Başbakan Erdoğan Twitter’ın kökünü kazıyacağım dedi bir baktık o gece twitter kapatıldı. Milletimiz çok değil dakikalar içerisinde dns ayarlarını değiştirerek yasağı anında deldi. Ülkemizde yaşanan bu komedi tarzındaki süreçler geçmişten bugüne bir çok konuda fıkralara konu olmuştu ama yasaklandığını yine twitterda mesaj atarak duyulan tek ülke Türkiye oldu sanırım.

Suriye’de Esad’ı eleştirirken halbuki sosyal paylaşım siteleri hitimiz olmuştu. Veyyahut iktidarın yaptıklarına övgüler, muhalefete eleştiriler yöneltirken yine bir numaralı hitimiz sosyal paylaşım siteleri olmuştu. Hanımla görüşüyorum “Aman benim Facebookuma dokunmasınlar” diyor. Neden diye sorduğumda ise “oyun oynuyorum çünkü” cevabını alıyorum. Yani durum bildirmeyle, fotoğraf ve video paylaşımıyla, oyun oynamayla facebookta, twitterda halk var. Sosyal paylaşımı kapatmak bir nevi halkı kapatmak anlamına geliyor. Ama nereye kadar?

Ben bu ifadelerimi yazıya dökerken Suriye sınırında iki karşı grubun çatışmasının artmasının ardından Hatay’da Gözlekçiler köyü boşaltırdı. Bir tarafta köy boşaltılıyor, evine ekmek götürmek isteyen yoksul vatandaş çöplüğü elleriyle deşileyerek ekmek ayıklıyor, ev kirası aldı başını gidiyor, asgari ücret 800 TL iken 600 TL’dan aşağı ev bulunmuyor. Bunca hadiseler içerisinde güzel ülkemde twitter yasaklansın mı, yasaklanmasın mı tartışması yaratılıyor.
Bir taraftan twitter yasağı konuşuluyorken diğer yandan ayın 25’inde ortalığa çıkması beklenen ses kaydı merak konusu oldu. Şimdi herkes acaba bu ses kaydında ne var sorusunu kendi kendine soruyor. Hatta öyle bir kanı oluştu ki “25 Mart’ta yer yerinden oynayacak.” Dedikodusu aldı başını gidiyor. Herkesin kendince bir tahmini var; yatak odası görüntülerinden, gündemi sarsacak suikastlara kadar.

Tam bu beklentinin üzerine geldi Irak Şam İslam Devleti’nin açıklaması...
IŞİD, YouTube üzerinden yayınladığı bildiride diyordu ki: “Türk askerine Süleyman Şah Türbesi’ni boşaltması için üç gün veriyoruz. Üç güniçinde oradaki Türk bayrağı indirilmediği takdirde türbeyi yerle bir edeceğiz.” Üç günlük süre doldu, ama El Kaide şaka yapmadığını Niğde’deki suikastla gösterdi. Dışişleri ise, 28 Türk askerinin koruduğu türbeye yapılacak saldırının Türkiye’ye yapılmış gibi algılanacağını ve savaş nedeni sayılacağını açıkladı.
Bir anda sınırda yaşananlar bir tarafta twitter gerçeği. Ama beni asıl üzen konulardan birisi hiç şühesiz dünya kamuoyunda Türkiye eleştirilere hedef olmaya devam ediyor. Halbu ki bundan iki yıl önce Türk Yerel Medyası Ab Yolunda isimli organizasyona Manisa’yı temsil eden bir gazeteci olarak gittiğimde orada ki yetkili Türkiye’nin 2002 yılından bu yana insan hakları ve demokrasi yolunda çok önemli bir aşama kaydettiğini belirtiyordu. Ama yine AB tarafından çok önemli bilgilere sahip ve AB Parlamentosunda saygın bir yeri olduğunu bildiğim Steven A. Cook’un imzasını taşıyan yazıda “Erdoğan, ifade özgürlüklerine karşı başlattığı savaşta dış komploları sorumlu tutuyor. Ama bugün bu görüşü destekleyen çok fazla kimse yok” ifadeleri yer alıyor.

Türkiye, özellikle ifade özgürlüğü alanında yapılan reformların geri alınmasına tipik bir örnek. Son Twitter yasağı, iktidardan düşen Arap liderlerin siyasi kontrolü sürdürmek için kullandıkları taktikleri andırıyor. Ama bu taktikler, (devrilen Arap liderlere) yaramadığı gibi Erdoğan’a da yarayacağa benzemiyor. Türkiye, Arapların öykündükleri bir örnek olmaktan çıktı. Onlara bilakis artık yakın geçmişlerindeki baskı rejimlerini hatırlatıyor. Aşırı şiddet uygulandığı tüm kesimlerde artık kabul edilen Gezi protestolarından bu yana birbirini izleyen “Türk modelinin sonu” yorumlarına, “Twitter yasağı” böylece son çiviyi de çakmış durumda….